Oysa mesele sadece yapılan gaf ile sınırlı değil. İmzalanan çerçeve sözleşme, kamu işçilerini enflasyon rakamlarına ezdirmekte, düşük zam diğer sektörlere ve işçilere emsal olmaktadır. Üstelik kısa bir süre önce bir Cumhurbaşkanı kararnamesiyle “bağlayıcı” hale getirilen çerçeve sözleşme, kamu sözleşmelerinde sendikaların grev hakkını gasp etmektedir. Yapılan gaf, bu fatura için sadece malumun ilanıdır.
Sermaye sınıfının ihtiyaçları doğrultusunda ortaya çıkan sendikacılık yeni değildir. Türk-İş başkanı da bu sendikacıların ilki değildir. Patronlar uzun zamandır işçilerin sendikal örgütlülüğünü sendikalar eliyle kontrol altında tutmaktadır. Türk-İş’in tarihsel ve güncel misyonu budur.
Eleştirilmesi gereken Türk-İş başkanının mikrofonu açık unutup ettiği sözler değil, sendikaların sermaye sınıfının araçları haline getirilmesidir. Konu sendikaların işçi sınıfının örgütleri olmaktan çıkmasıdır. Üstelik bu sadece eleştiri konusu değil mücadele konusudur. Bu nedenle düzen muhalefetinin eleştirisi gayrı ciddidir. Yoksa Türk-İş’in başına iktidara yakın başkanın tasfiye edilip muhalefete yakın kişilerin geldiği örnek çoktur ve bu da sermaye sınıfının hesapları içindedir.
Sendikal hareket, işçi sınıfının sömürüden kurtuluşunu hedefleyen bir hareketin müdahalesi olmadan silkinmeyecektir. TKP bu boşluğu kapatmak için üzerine düşeni yapacaktır.
Türkiye Komünist Partisi
Merkez Komite