23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMI…
Dünyanın ilk ve tek çocuk Bayramı Ata’mızın bizlere ve dünyadaki tüm çocuklara armağanı...
Lütfen bugünün kıymetini bilelim, anlamını iyi kavrayalım, bilmeyenlere inatla, bıkmadan - usanmadan anlatalım. Çocuklar çocukluğunu yaşasın, büyümesinler karanlık düşlerle, hapsolmasınlar minicik bedenlerine. Onlar, zillere basıp kaçsınlar, köpişleri - kedileri kovalasınlar, sakız gibi giysileriyle çamurlarda yuvarlansınlar.
Asıl 23 Nisan, tüm çocukların şen kahkahalar attığı gün olacak.
Dünyada tüm çocuklara bu Bayramı armağan eden Atamızı minnetle ve özlemle bir kez daha anıyorum.
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nın 102. yılı kutlu olsun.
…………………………….
HALGUS VALGUS…
Bilirsiniz sizlerden kendimle ilgili hiç bir şeyi saklamadım. Çocukluğumdan beri ayaklarımın yanında iki tane çıkıntım vardı. Yani tıp dilinde, halgus valgus… Ah ne tedavi yöntemleri denedim. Gece atelleri, makaralar, daha neler neler…
Topuklu ayakkabı giyerim, iki saat sonra fırlatıp atasım gelir. Bir ayakkabı beğenip alırım, zamanla iki yanında kocaman çıkıntı oluşurdu. Durumu mecburen kabulleniyorsun ama, plajda sürekli ayaklarımı saklar hale gelmiştim. Sürekli özel ayak bakımı yaptırıyordum ki, olabildiğince düzgün görünsünler. Ne renk oje sürersem süreyim mümkünü yok olmuyor. Hayatta hiç bir kompleksim yoktur, amma velakin nihayetinde kadınız.
Zamanla fazlaca büyüdüler ve dayanılmaz bir hal aldılar. Bu yaz neredeyse yürüyüşüm değişti. Ve dedim ki artık buraya kadar, madem tek çözüm ameliyat çaldım doktorumun kapısını. Geçtiğimiz yıl sonbaharda iki ayağımdan aynı anda ameliyatım gerçekleşti. Adı üstünde ameliyat bu, az ağrılı şükür o süreci atlattım.
Size buradan doktor tavsiyesinde bulunmak istemiyorum. Fakat böyle bir sıkıntınız varsa, vakit geçirmeden ameliyat masasına yatın. Çünkü bu olayın tek çözümü bu.
Şimdi gizlemeden saklamadan giyeceğim parmak arası sandaletlerimle, yazı bekliyorum. Ve diyorum ki bunca yıl boşuna ertelemişim.
……………………….
BİZİM HANEDEN HABERLER…
Sevgilicim yıllar önce nefis resimler yapıyordu. Fakat hayat koşuşturması içinde, epey bir ara vermişti. Bende ısrarla emekli oldun neden yeniden resim yapmaya dönmüyorsun diyordum.
Geçen gün dışarı çıktığında, bir baktım boy boy tuvaller alıp gelmiş. Şimdi balkonumuzu minik bir atölyeye çevirdi. Büyük bir şevkle şahane resimler yapıyor. Oldukçada beğeni topluyor.
Bende çok isterdim resim çizmeyi, rahmetli babam nefis kara kalem çizimleri yapardı. Sevgilicim gibi profesyonel değil ama, oldukça kabiliyetliydi.
Kısacası bizim evde yazıp, çiziyoruz, günlerimiz böyle geçiyor.
………………………
Sevgili evren önümüzdeki haftaya kadar günlerimiz; sağlık, bereket, neşe, şans dolu geçsin.
Ve öyle de oldu.
Haftaya Çarşamba gününe kadar hoş kalın, hoşça kalın.
elvankaracay@gmail.com
